22 JULI, 2019
[wtr-time]

Elke maand ontmoet je hier een mens op een kruispunt. Rippling interviewt bezielde mensen op hun weg naar voluit leven. Welke afslagen nam deze persoon? Wat brengt hem op de plek waar hij nu is? Wat maakte dat iemand koos voor dat wat levendig en echt voelde? Wat houd hem nog tegen om voluit te leven?

Deze maand: Kobus. In een zoektocht naar zijn relatie- en liefdesstijl komt Kobus onze genormaliseerde verwachtingen van het relatieplaatje tegen. Een verhaal over het moeten doorbreken van wat normaal gevonden wordt en het vinden van zelfacceptatie.

Het leven is continue in beweging, alles verandert. Die vergankelijkheid is deel van ons leven. In het Boeddhisme noem je dat ‘Anicca’: niks is permanent.

Soms is een keuze bepalend voor alle andere keuzes die je erna gaat maken. Dat werkt dan als een domino effect, elke steen is nodig om te komen tot het punt van waar ik nu ben. Zo kun je het leven zien als een aaneenschakeling van kruispunten.

Levendigheid ligt buiten je comfortzone

Die constante beweging vind ik interessant en fijn. Één van de kenmerken uit mijn eigen leven is dat ik soms dingen opzoek die andere mensen onveilig vinden. Dat geeft me levendigheid en uitdaging. Juist als ik me buiten mijn comfortzone beweeg heb ik het idee dat ik leef.

Het zoeken naar die uitdaging heeft te maken met leergierigheid. Ik hou ervan om nieuwe dingen te ervaren, het is een manier van ontdekken en onderzoeken. Het leren van nieuwe dingen is wat me die levendigheid geeft, dan ben ik in beweging. Dat ervaar ik als een meer natuurlijke manier van zijn dan als ik 30 jaar bij hetzelfde blijf. Want juist verandering en vergankelijkheid kenmerkt alles.

Binnen de lijntjes kleuren

In mijn relatieleven ben ik lang binnen de kaders gebleven van wat er verwacht werd. Ik ben getrouwd geweest met een fijn mens met wie ik 16 jaar samen was. Ik dacht dat we samen zouden zijn ‘tot de dood ons scheidt’. Ik had ons huwelijk geaccepteerd als iets wat de rest van mijn leven zo zou zijn. Dat is gewoon hoe iedereen het doet, dus dat deed ik ook zo. Daar dacht ik niet verder over na. 

Na mijn scheiding heb ik verschillende relaties gehad, waarin ik merkte dat er iets bleef schuren. Het verbinden lukte niet. Ik had zowel behoefte aan vrijheid en beweging, als de behoefte aan nabijheid die een stabiele relatie me bracht.

Op een gegeven moment werd ik verliefd op iemand met een open relatie. Dat vond ik heel interessant en ik had veel vragen naar hoe dat werkte. Hoe kan dat? Wat vertel je elkaar? Hoe spreek je dat af? Is dat iets voor mij?

‘Past het monogame plaatje wel bij mij?’

Ik leerde dat er een bepaald plaatje is dat op relaties geprojecteerd wordt. Een plaatje dat iedereen lijkt te hebben: de cultuur, de gemeenschap, je vrienden en je familie. Dat is het standaard monogame plaatje. Ik begon me af te vragen of dat plaatje wel bij mij paste.

Vlak daarna ontmoette ik nog iemand met een open relatie. Ik werd ook verliefd op haar. Opeens was ik verliefd op twee dames en een ex die ik nog niet kon loslaten! Ik ervoer hoe het was om een diep liefdesgevoel voor drie mensen tegelijk te hebben.

Mijn twee partners woonden op afstand en we zagen elkaar een aantal keer per maand. Maar ik verlangde nog naar een relatie waarin de persoon meer aanwezig was in mijn leven. Een deel van mij werd bang dat ik bij de keuze voor het ‘niet monogame’ niemand zou gaan vinden met wie ik die nabijheid zou kunnen ervaren. Het monogame plaatje voelde daarin veiliger.

In die tijd kwam mijn ex geliefde die monogaam wilde zijn, terug in mijn leven. Daardoor kwam ik voor een keuze te staan.

Is polyamorie een fase?

Ik overtuigde mezelf dat een monogame relatie het beste was. Het idee dat monogaam ‘normaal’ is, zat zo diep ingebakken! “Misschien ben ik toch niet polyamoreus”, dacht ik. “Ik ben gewoon een jongen die wat wilde spelen en meerdere vrouwen wilde. Nu ga ik hiermee stoppen en het verantwoordelijke ding doen.” Ik koos voor het monogame plaatje.

Vergankelijkheid als kompas 

Een aantal jaar geleden ben ik door omstandigheden flink depressief geweest. De beweging verdween uit mij. Dat ervoer ik als een duister gat zonder wanden, een eindeloosheid van niks. Het voelde zo uitzichtloos dat ik niet kon geloven dat het ooit weer over zou gaan, mijn hoop en vertrouwen waren weg. In zekere zin ervoer ik dat als een volledige stilstand. Niets zou nog veranderen, ik geloofde niet meer in vergankelijkheid.

Toen ik uit de depressie kwam heb ik een tattoo laten zetten die ‘Anicca’ zegt. Sindsdien is dat mijn kompas: niks is permanent. Het is voor mij een herinnering dat als het niet zo lekker gaat, ik het mag observeren en verwelkomen, want het gaat weer over. Als het goed gaat, geniet dan ten volle dat het er is, want ook dat gaat over. Het is als het ware een kompas om gelijkmoedigheid te kunnen bewaren in alle tijden. Een manier om elk moment volledig te ervaren.

Schurende momenten als lessen 

In het leven is er pijn en genot, het is als een munt met twee kanten. Soms ervaren we een kant, soms de andere, soms allebei. Beiden gaan ook weer over. Ik denk dat ik er steeds beter in word om dat te navigeren. Je weet niet hoe lang het een of het ander duurt, maar het mag er zijn. De plek waar het schuurt is er om me iets te leren.

In mijn monogame relatie ervoer ik dat het bleef schuren in mij, iets klopte er niet. 

Mijn monogame relatie kon niet standhouden als ik echt polyamoreus was. Moest ik opnieuw iemand loslaten van wie ik hield?

De acceptatie van mijn polyamoreuze kant

Mijn zoektocht was op momenten pijnlijk en verdrietig voor iedereen. Maar ik durf nu sinds een jaar te zeggen: ik ben polyamoreus en ik kies een ethische non-monogame relatiestijl. Ik weet nu dat er niks fout is aan mij. Ik mag dit deel van mezelf accepteren. 

Op dit moment heb ik twee fijne relaties, elk met zijn eigen karakter. Ik realiseer me dat het kan veranderen, maar vooral dat het mág veranderen. Ik hoop natuurlijk wel dat mijn relaties voor langere tijd kunnen zijn en dat er duurzaamheid in zit. Maar ik weet ook dat alles kan overgaan. Ik weet dat ik niet alles van één persoon kan verwachten of dat alles alleen uit mij gehaald kan worden.

In liefdesrelaties zijn met meer mensen is een constant proces van ontwikkelen, leren, delen, praten, checken, communiceren, vragen stellen. Ik heb daardoor zoveel geleerd over communiceren en openheid. Het is een heel dynamische manier van leven, er gebeurt constant wat. Het gaat over echte dingen met fijne mensen en ik zie het als een rijkdom om dat allemaal te mogen ervaren.

Ik zou willen dat iedereen in zijn eigen relatie, of het nou monogaam is of niet, zo open, eerlijk en vaak zou communiceren met elkaar. Praten, delen, voelen en laten zijn. Ik doe het zeker niet allemaal perfect, maar ik heb wel veel geleerd. Ik blijf nu in mijn relaties ook leren en ervaren en dat vind ik fijn.

Wat heeft het interview met je gedaan?

Kobus

Het heeft een kans gegeven om mijn verhaal weer eens helder te krijgen, met hulp van Kirsten!

Kirsten

Ik voel me geraakt door het idee dat alles voorbij mag gaan, dat het te verwachten is. Ik stel me voor dat als het lukt om dat inzicht te omarmen, ik een moment meer ten volle kan beleven. Polyamorie als identiteit en als levensstijl zijn thema’s die bij mij ook spelen. Het verhaal van Kobus was op vlakken heel herkenbaar voor mij. In dit verhaal voel ik me ook gezien.

Sta je op een vergelijkbaar kruispunt? Lees onze tips over liefde en zelfliefde

Tips van Kobus

• Spreek uit hoeveel plezier je hebt en zeg tegen jezelf: dit is fijn. En als het pijnlijk is, observeer het. Ook dit mag er zijn.
• Als je in je comfortzone blijft raakt die kleiner, als je te ver er uit gaan raakt die ook kleiner in tegenreactie. Probeer hem rustig op te rekken.
• Ieder heeft een aandeel in wat er gebeurt in relaties. Neem verantwoordelijkheid in jouw aandeel. 
• Boek The ethical slut van Janet W. Hardy.
  Een praktische gids voor het beoefenen van ethische non-monogamie vanuit zowel het seksuele, het idealistische als het concrete perspectief.

Tips van Rippling

• Blog en boek More than two. A practical guide to ethical polyamory van Franklin Veaux & Eva Rickert
  Wat is het verschil tussen non-monogamie en polyamorie? Welke opties heb je in relaties? Wat zijn algemene verwachtingen en valkuilen per relatievorm? Welke afspraken werken goed? Een boek vol voorbeelden uit eigen ervaring en die van anderen. Geschreven met de intentie je te behoeden van de vaak gemaakte valkuilen om ethische non-monogamie voor jou te laten werken.
• Website Kimchi Cuddles.
  Illustrator Tikva Wolf maakt strips met de focus op gezonde communicatie en relatiedynamieken. Humoristisch, educatief, stimulerend en soms provocatief.
• Podcast Poly Weekly.
  Elke week een podcast, waarin een ander onderwerp wordt besproken binnen de arena van polyamorie, ethische non-monogamie en kink. Vol inspiratie en ‘no bullshit tips’. In het archief van honderden onderwerpen kun je altijd wel datgene vinden dat jou nu bezighoudt. Ook perfect voor als je er even doorheen zit in je relatie en een vriendelijke hoopvolle stem wilt horen. 
• Datingside OkCupid.
  Een gratis datingsite voor zowel monogamisten als non-monogamisten. OkCupid gaat nergens van uit. Zoektermen en een uitgebreide vragenlijst zorgen ervoor dat jij hopelijk precies díe persoon of personen kunt vinden die je zoekt.

Deel dit verhaal en jouw ervaring

Is dit interview waardevol rond jouw zoektocht naar voluit leven? Deel het verhaal dan met andere mensen op een kruispunt via de social media knoppen. Ook vinden wij en de geïnterviewde het altijd leuk om te horen wat het verhaal met jou doet. Reageer dus vooral hieronder!