#BLOGREEKS #MENS OP EEN KRUISPUNT

Dennis

Thuiskomen

DOOR
CHARLOTTE EHRHARDT

11 FEBRUARI 2020
[wtr-time]

PROFIEL

Naam Dennis

  • Mijn Voluit Leven percentage 73% 73%

Woonplaats Putten

Thuissituatie Inmiddels woon ik samen met geliefde Loes en kater Sumo op onze magisch mooie, kersverse plek.

Betaald werk Ik leef nu van spaargeld en een enkele klus.   

Ik word blij van Mijn geliefde, wandelen door het bos of een strand bij storm, racefiets-ritten, knuffelen, drummen, mooie (leef)constructies bouwen, planten die groeien op onmogelijke plekken, mensen die voor voluit leven kiezen, spelende onderzoekende kinderen.

Twee gezichten Aan de ene kant vrij rationeel, systemisch en conceptueel, aan de andere kant heel lyrisch, hartelijk en spiritueel.

Grootste uitdaging Focus, tijd nemen om in te voelen.

Dankbaar Voor het weelderige, vruchtbare leven met al haar schepselwezens en mooie uitzichten.

Alarmsignalen dat ik aan het overleven ben Dan ben ik snel geïrriteerd en sluit ik me af. Ik reageer dan bijvoorbeeld heel traag of niet op berichten. Ook slaap ik dan meer.

Elke maand ontmoet je hier een mens op een kruispunt. Rippling interviewt bezielde mensen op hun weg naar voluit leven. Welke afslagen nam deze persoon? Wat brengt hem op de plek waar hij nu is? Wat maakte dat iemand koos voor dat wat levendig en echt voelde? Wat houdt hem of haar nog tegen om voluit te leven?

Deze maand: Dennis. Je thuis is niet alleen je woning, maar ook je lijf en geest. Dennis is aan het thuiskomen. Niet alleen is hij op zoek naar een plek om te wonen met zijn geliefde, maar ook komt hij steeds meer thuis bij zichzelf. Hij spreekt over zijn aversie tegen opgelegde systemen en zijn verlangen een tiny house te bouwen. In een gemeenschap leven is onderdeel van zijn ‘nieuwe aarde’ droom. Een verhaal over volledig jezelf kunnen zijn en je behoeften kunnen vervullen: alleen, in nabijheid, maar vooral in vrijheid. 

Ik heb jarenlang antikraak gewoond, omdat ik het toen al belachelijk vond dat het grootste deel van mijn inkomen naar basisbehoeftes als wonen en eten ging. Antikraak wonen is een tijd lang helemaal prima geweest, maar op een gegeven moment voelde ik me steeds meer beknot in mijn vrijheid. Het idee dat iemand je elk moment kan komen controleren om te kijken hoe je woont en of dat wel oké is, vond ik niet meer fijn. Ik wil bepalen wie er bij me over de drempel komt. Ook merkte ik op dat er eigenlijk veel ruimte was in mijn woning die ik helemaal niet gebruikte. Een verlangen naar kleiner en eenvoudiger wonen ontstond. Ook wilde ik niet meer op ‘bezoek’ hoeven te gaan bij de natuur, maar voelde ik sterk dat ik middenin de natuur wilde leven. Daarbovenop voelde ik een verlangen naar verbinding en werd het helder dat ik in een kleine gemeenschap wilde wonen. Misschien wel in een yurt en dat ik dan een tiny house zou bouwen wat ik zou kunnen gebruiken als mobiele werkplaats. Afijn, het zaadje was geplant. Ik voel dat ik samen met anderen dienstbaar wil zijn aan elkaar en aan een mooie leefomgeving.

‘Als kind wilde ik al mijn eigen huis bouwen’

Dit verlangen rondom werk en wonen is niets nieuws. Ik heb altijd een bepaalde behoefte aan creatieve vrijheid gehad. Als kind wilde ik al mijn eigen huis bouwen. Ik heb de kunstacademie gevolgd en voelde me nauw verwant met de natuur. Nu voel ik heel sterk dat ik samen wil leven in een kleine gemeenschap en dit begint ook steeds meer vorm te krijgen. Ik zie nu hoe de puzzelstukjes in elkaar passen en daar is een lang proces aan vooraf gegaan. Het echte verlangen is een jaar of vier geleden steeds vaker om de hoek komen kijken. 

 


Het nieuwe werken

Rondom werk heb ik een tijd lang verschillende dingen uitgeprobeerd. Vanaf 2010 heb ik af en aan bij de GGD gewerkt om me in mijn levensonderhoud te voorzien. Dit deed ik puur voor het geld. Mijn kunstenaarschap en filosofische inslag zorgen voor een behoefte aan vrije expressie en het niet beperkt willen worden door de bestaande – opgelegde – financiële, maatschappelijke en religieuze structuren. Ook voelde ik een sterk verlangen om vanuit mijzelf, bottom-up, een manier van werken te vinden die bij mij past en die specifiek inhaakt op de behoeften van anderen. Dat maakt het vinden van een werkvorm wel lastig, omdat de maatschappij nou eenmaal anders in elkaar zit. Het zou makkelijker zijn om heel concreet een dienst of product aan te bieden en dat helder te kunnen communiceren naar potentiële klanten. Maar dit was niet het geval; ik werk anders.

 

Ik haal veel plezier uit klussen en doe dit ook af en toe. In 2016 heb ik de laatste Business Bootcamp van Open Circles Academy gevolgd alsmede wat vervolgtrainingen daar. Ik had een concept bedacht waarin mensen mij konden inhuren, maar ik kwam erachter dat mijn idee voor een eigen bedrijf eigenlijk vrij vaag was. Op mijn visitekaartje had ik opgeschreven: ‘vrije en toegepaste ruimtelijke interventies’. Wat ik zou leveren kon eigenlijk van alles zijn. Een object, een kunstinstallatie. Kunst en het leven, het is me om het even. Het onderscheid tussen beide vind ik irrelevant. En hoewel dit concept hartstikke leuk en aardig was, was het weinig concreet. Uiteindelijk heb ik veel geleerd door mezelf in het diepe te gooien. Ik leerde meer over overgave, controle loslaten en okee zijn met het niet weten. 

 


In boeken-en-podcast-verslind-modus

Ik kwam op een leerspoor terecht middels audioboeken en video’s. Een kennis of vriend noemde dan (terloops) een persoon of boek, waarbij er bij opvolging een hele wereld voor me open ging. Op weg van en naar werk, onder de douche en tijdens het afwassen luisterde ik audio-boeken. Ik zat in een avontuurlijke boeken-en-podcast-verslind-modus. Ik was net een spons, ik zoog alles op. Al deze informatie veranderde mijn mindset over geld en over het verwezenlijken en managen van mijn diepste wensen. Het voelde echt alsof de wereld aan m’n voeten lag. Ook al snap ik niet precies hoe of wat, maar met mijn ‘waarom’ en een diep vreugdevol vertrouwen kom ik er uiteindelijk wel.

‘Ik was op zoek naar iets wat duidelijkheid op mijn CV zou scheppen over wat ik deed’

Na de Business Bootcamp ben ik nog een Praktisch Leerjaar Meubelmaken gestart, maar dat was ook niet alles. Ik zag mezelf niet het vak meubelmaken beoefenen. Ook hier was ik op zoek naar iets wat duidelijkheid op mijn cv zou scheppen over wat ik deed. 

Op zoek naar gezonde werkomgeving

Ik begon steeds meer te voelen dat ik niet meer op gezonde wijze in de huidige systemen kon meedraaien. Mijn werk bij de GGD wrong al een jaar of twee. De reactiviteit en negativiteit van mijn collega’s kwamen steeds harder aan. Mensen waren ontevreden en liepen continu af te geven, zonder er vervolgens iets aan te doen. Ik vond het lastig om me daarin te begeven. Het voelde alsof mijn collega’s niet op dezelfde frequentie zaten als ik. Ik dacht: Wat doe ik hier? Ik moet hier gewoon uit. Ik had behoefte aan pro-actieve mensen om me heen en werk dat me bezielde. Het was tijd om andere dingen uit te nodigen.

‘Ik besefte dat ik niet tussen de haaien wil zwemmen’

Toen ben ik iets compleet nieuws gaan doen. In 2018 heb ik mijn tijd en geld geïnvesteerd in netwerkmarketing, met name in een bedrijf die met Forex (valutahandel) middels geautomatiseerde trades werkte. Dat was hun voornaamste product. Een van de deelnemers van de mannencirkel bij HeartIQ zei op een gegeven moment hierover: ‘Dit is gewoon slecht nieuws. Ik voel je hier niet in. Jij bent iemand die mooie dingen wil maken en nu ben je in een of andere constructie van een ander bedrijf terecht gekomen. Ik wil je heel graag in je tiny house onderneming ondersteunen, dat past helemaal in mijn idee van de nieuwe aarde en de nieuwe tijd. Maar dat netwerkmarketing en Forex? Nee, daar haal ik mijn handen vanaf.’ Hij zei dit zo krachtig dat ik er direct mee ben gestopt. Ik kwam terug van het idee dat ik een soort Robin Hood kon zijn die het geld onder de ‘armen’ zou verdelen om de verdiensten een waardige bestemming te geven. Ook besefte ik dat ik niet tussen de haaien wil zwemmen. 


Tiny house en off the grid

Lang heb ik gedacht dat ik in een yurt wilde wonen en dat ik een tiny house als werkplaats wilde hebben – een mobiele werkplaats waar ik dan mijn klus-werkzaamheden kon aanbieden. Ik had een vision board gemaakt met mijn ideale woon en werk droom. Deze lag op mijn tafel. Ik zat er naar te kijken, en ineens klikte het: Maar die tiny house, daar moet ik gewoon in gaan wonen! Vanaf mijn zevende heb ik al mijn eigen huis willen bouwen, wat een paar jaar later door mezelf werd afgewimpeld als een te groot en onmogelijk project. Maar kijkende naar dat vision board voelde ik heel sterk: Ik ga mijn eigen huisje bouwen en ik wil zoveel mogelijk off the grid leven. Dat is zowel duurzaam als een versimpeling van tijd, omdat je met minder spullen en een minder groot oppervlakte ook minder schoon te maken hebt. Het wegvallen van vaste lasten zoals een hypotheek en de verminderde druk op gas, water en licht maakt het leven direct een stuk goedkoper. Er is zo veel nodig om gewoon te kunnen wonen. Ik heb liever meer tijd voor mijn vrouw, kind en gemeenschap.

‘Er is zo veel voor nodig om gewoon te kunnen wonen. Ik heb liever meer tijd voor mijn vrouw, kind en gemeenschap’

Mijn verlangen is om te leven in vrijheid om mijzelf te kunnen zijn. Ik wil niet in een soort kloon omgeving zitten. Geen eenheidsworst-gemeenschap waar iedereen hetzelfde doet en dezelfde idealen heeft. Het liefst lekker divers. Ik wil in mijn eigen tijd en energie kunnen leven. Zo wil ik geen verplichte bijeenkomsten of avonden, maar lijkt het me fijn om elkaar spontaan te ontmoeten bij de groentetuin, bijvoorbeeld. Mijn eigen plek, maar wel ingebed is in een veilig, liefdevol netwerkje. 

Liefdesnest

Het is voor mij en voor mijn geliefde, Loes, belangrijk dat we ons allebei terug kunnen trekken. Dat we de ander bij onszelf kunnen uitnodigen om op bezoek te komen. Dat we de connectie kunnen opzoeken, maar er ook voor kunnen kiezen om even alleen te zijn op een plek die echt van onszelf is. Ik wil mijn geliefde ontmoeten in rust, ruimte en openheid, op een plek waar je ook de halve kosmos bij elkaar kan schreeuwen en dat de buren dan niet gelijk de politie bellen. En als er kinderen bij komen, dan zou het ook fijn zijn als die een papa hebben die niet telkens weg is. Ik moet er niet aan denken dat ik ergens werk en dat ik dan toestemming moet vragen om naar mijn kind te gaan. Het lijkt me heerlijk als ‘t kind dan gewoon naar me toe kan komen, mijn werkplaats kan zien; mij ook volledig kan zien. Dat het duidelijk is voor hem of haar wie ik ben, wat ik doe, wat ik belangrijk vind. Dat ik er gewoon ben.


Tijd om thuis te komen 

Op dit moment zit ik zonder werk. We hebben een paar weken tijdelijk bij Loes haar moeder en partner ingewoond. Ik merk hoe hardnekkig de drang om nuttig te zijn is. Hoe lastig het is om echt op mijn krent te zitten. Ik ben enorm dankbaar dat Loes mij hier zo in ondersteunt. Ze heeft me op het hart gedrukt dat ik echt mag zakken, mag zijn. Dat ik de winter mag nemen om naar binnen te keren. Zodat ik mijn pijn kan aangaan zonder afleiding. In eerste instantie voelde ik een soort kramp: Ik moet toch iets doen? Maar ik moet helemaal niets.

‘Ik merk hoe hardnekkig de drang om nuttig te zijn is’

Vanaf 2016 ben ik bezig geweest met het vinden van een werksituatie waar ik van overleven naar voluit leven kon gaan. Ik heb in deze zoektocht lekker kunnen oefenen met het uitsteken van mijn voelsprieten, om te voelen wat wel en niet klopt. Ik heb veel gedaan rondom manifestatie-kracht, met onder andere de Business Bootcamp maar ook met HeartIQ mannenweken. Nu is het tijd om te verzachten. Daar is de winter ook de perfecte periode voor. Het stof mag neerdwarrelen en haar plekje vinden. Ik ben me aan het heroriënteren: hoe gaat ‘t balletje opnieuw rollen en waar naartoe?

In deze winterperiode voel ik dat de voedingsstoffen de aarde insijpelen, dat het tot de wortels mag zakken. Nu is de tijd rijp om mezelf te omarmen. Ik hoef niet meer zo tegen die frustraties op te botsen – ik moet werken en presteren – dat komt wel. De zachtheid is nog wel pril.

Na de winter wil ik starten met het ontwerpen en bouwen van het tiny house. Al mijn innerlijke werk zal ervoor zorgen dat ik straks een zo veilig en warm mogelijk nestje heb voor een nieuw leventje op deze wereld.’

Wat heeft het interview met je gedaan?

 

Dennis

Het was fijn de stappen van een periode te doorlopen. Dit najaar stond vooral in het teken van reflectie, introspectie en loslaten. In plaats van meer actie om het gewenste werk- en woonplaatje rond te krijgen juist kijken en voelen wat er juist losgelaten kan worden, om hetgeen zich door mij wil manifesteren de ruimte te geven. Dit vertrouwen, wat zeker op tijden een uitdaging was, werd onlangs rijkelijk beloond. Mijn geliefde Loes en ik konden per direct een fantastisch mooi landelijk gelegen boerderijtje betrekken, met mogelijkheden voor onze mooie toekomstdroom: leven op en van het land in een bloeiende, voluit levende kleine gemeenschap.

Charlotte

Het interview heeft me de kracht van intenties en manifestatie laten zien. En openhartige mannen die zich kwetsbaar opstellen, daar wordt mijn hart blij van. 

 

Sta je op een vergelijkbaar kruispunt? 

Tips van Dennis

 

Deel dit verhaal en jouw ervaring

Is dit interview waardevol rond jouw zoektocht naar voluit leven? Deel het verhaal dan met andere mensen op een kruispunt via de social media knoppen. Ook vinden wij en de geïnterviewde het altijd leuk om te horen wat het verhaal met jou doet. Reageer dus vooral hieronder!

1 Comment

  1. Jan Hendrik

    Hallo, ik heb dit blog echt met veel plezier (helemaal uit) gelezen. Erg openhartig geschreven! Misschien wel een idee om een avond vol leven te organiseren, met als thema, je woonsituatie. Ik ben op dit moment ook woningzoekend en merk vergelijkbare behoeftes om trend mijn woonsituatie als Dennis. En ik voel dat er veel meer mensen zoeken naar een woonsituatie die meer in verbinding is met de ander, zonder een moeten. We zitten al veel te lang alleen op onze appartementjes, achter de tv gekluisterd. Tijd voor verandering!

    Reply

Submit a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Meer lezen?

Blog Mens Op Een Kruispunt #5: Klaas

Blog Mens Op Een Kruispunt #5: Klaas

Dan ben je na 27 jaar weg bij je werk. En dan blijkt dat je gevoel van veiligheid rondom je werk eigenlijk een schijnveiligheid is geweest. Wat gebeurt er als je de vertrouwde zekerheden loslaat en je niet anders kan dan je leven open gooien? Klaas neemt ons mee.

read more
Blog Mens Op Een Kruispunt #4: Esther

Blog Mens Op Een Kruispunt #4: Esther

Esther vertelt ons hoe ze om gaat met haar strijdlust tegen onrecht. ‘Ik haalde kracht uit pijn. Boosheid als veranderkracht dient mij niet meer, maar ik wil ook niet mijn vuur laten doven.’

read more