Esther
Liefdevol strijden, hoe doe je dat?

24 SEPTEMBER, 2019
[wtr-time]

Elke maand ontmoet je hier een mens op een kruispunt. Rippling interviewt bezielde mensen op hun weg naar voluit leven. Welke afslagen nam deze persoon? Wat brengt haar op de plek waar ze nu is? Wat maakte dat iemand koos voor dat wat levendig en echt voelde? Wat houdt haar nog tegen om voluit te leven?

Deze maand: Esther. Toen haar lijf ‘stop’ schreeuwde, besefte ze dat het tijd werd om meer naar binnen te keren. Boosheid als veranderkracht dient haar niet meer, maar ze wil ook niet alles loslaten en haar vuur laten doven. Hoe ga je om met je strijdkracht en het verlangen naar een rechtvaardigere wereld? En hoe zorg je ervoor dat je op die weg niet opbrandt? Esther vertelt ons haar verhaal.

‘Vijf jaar geleden was een belangrijk kantelpunt in mijn leven. De relatie met de vader van mijn kinderen eindigde. De volgende dag heb ik mijn baan opgezegd. Mijn kinderen waren toen zes en vier jaar oud. Mijn gezin en mijn baan, hetgeen waar ik zo veel betekenis in vond, waren niet meer zoals vanouds. Ik voelde veel pijn, verdriet en ik had zelf-oordelen. In mijn ogen had ik gefaald om mijn relatie te laten slagen. Tegelijkertijd was er ook ruimte en opluchting. Ik had de mogelijkheid opnieuw te kijken naar mezelf, naar wat ik waard ben, wat ik te geven en te doen heb. Een nieuwe start.

Vanaf die periode werd mijn drang naar een simpel leven groter. Zo ben ik twee jaar bezig geweest om te ontspullen. Mijn honger naar zingeving werd ook groter. Ik verdiepte me steeds meer in de wereld, in gezondheid en in betekenis. Ik las boeken, keek Ted Talks, volgde cursussen en slurpte alles op. Tegelijkertijd werd ik ook verdrietiger en bozer.

Voorbij het oude autoritaire denken

Vanaf dit moment ging ik me meer bewust op mezelf richten. Ik ben begonnen met zen meditatie, mindfulness, gezonder eten, gezonder bewegen en schrijven. Ook wilde ik niet meer ‘gewoon’ in dienst bij een bedrijf. Ik wilde het oude denken van bazen en managers, het idee dat die vanuit hun functie autoriteit moeten hebben, doorbreken. In deze periode ben ik als Holacracy coach aan de slag gegaan. Holacracy is een revolutionaire nieuwe manier van organiseren waarbij geen traditioneel top-down management meer bestaat, maar gedistribueerde autoriteit over alle medewerkers in een organisatie. Persoonlijk leiderschap en gelijkwaardigheid waren al jaren een groot thema bij me. Door zelf te ervaren hoe het is om met Holacracy te werken, voelde ik de energie en de ondernemer in mij.

Met de geboorte van mijn zoon Juno ging ik me verdiepen in opvoeding en onderwijs voorbij de traditionele structuren. Mijn weerstand tegen hiërarchie en ongelijkwaardigheid in het onderwijs werd steeds krachtiger. Ik leerde dat er niet alleen andere manieren van organiseren waren, maar ook andere manieren van kijken naar onderwijs en opvoeding. Onze kinderen hoeven niet volgestopt te worden met kennis maar mogen voelen wie ze zijn en wat ze willen. Gelukkig zijn er democratische scholen die hier naadloos op aansluiten en die het volledig anders doen. Ik ben aan de slag gegaan als begeleider en Holacracy coach in het onderwijs. Ik vind dat kinderen een geboorterecht hebben op vrij spel en ontdekking.

Pijn als drijfveer

Door mijn focus op onrecht en wat er mis is in de wereld haalde ik mijn kracht uit pijn. Ik wilde zo graag dat het anders was en was bereid daar echt voor te strijden. Maar omdat ik vanuit pijn handelde, sijpelde de energie steeds merkbaarder uit me. 

Eerst had ik emotionele pijn. Ik voelde verdriet en boosheid, vooral in interactie met de buitenwereld. Ook toen ik besloot veganist te worden liep ik vol met oordeel, boosheid en verdriet. Door de stad lopen en steakhouses en advertenties zien deed pijn. Werkelijk alles was een trigger om in boosheid of verdriet te schieten. Mijn reactie werd steeds heftiger, soms zichtbaar in mijn felle reacties op vragen of meningen van mensen bijvoorbeeld, maar vooral onzichtbaar, in mijzelf. 

Doordat ik me bewuster werd van mijn lichaam herkende ik mijn (hoog)gevoeligheid steeds meer. Soms was ik een week ziek na een ontmoeting met mensen op een bepaalde plek. Verjaardagen en feestjes waren een crime voor me. Het is altijd de vraag hoe ik dit soort sociale situaties kon overleven zonder in heftige discussies over onderwijs en dierenrecht te komen. Ik kan hier dagen of zelfs weken last van hebben. Meer en meer ging ik denken dat er iets structureels mis met me was. 

Mijn somberheid liep over in extreme vermoeidheid en op een gegeven moment kon ik alleen nog maar slapen. Ik vond de wereld zwaar. De signalen van mijn systeem werden steeds luider. Alsof ze zei: ‘Als je niet wil luisteren, dan moet je het maar voelen’. 

Vorig jaar kreeg ik de echte knal. Ik kon fysiek helemaal niets meer, ik moest in bed liggen. Mijn lichaam deed zo veel pijn. Langzaamaan besefte ik dat deze fysieke klachten wel eens een diepere oorsprong zouden kunnen hebben. Alsof deze noodrem nodig was omdat ik me anders niet op mijn innerlijke proces zou richten.

Opgebrand vlammetje

Ik was altijd ondernemend, enthousiast en actief; vol passie. Zo brandt het vlammetje heel snel op. Als ik ergens door geraakt werd zoog ik me daar als een teek in vast. Ik perste mezelf naar binnen tot alleen mijn pootjes er nog uit bungelden. Maar wie ben ik zelf? Waar houd ik op? Wat is de missie die ik dien, en waar dient het mij niet meer?

Aandacht naar binnen keren

Ik besloot te doen wat ervoor nodig was om me een periode volledig op mezelf te focussen. Mijn partner heeft me gedurende dit hele proces gesteund. Ik zegde mijn vaste baan op de democratische school op en ik besloot voorlopig geen projecten aan te nemen. Sinds een jaar wonen mijn partner en ik in een houten huisje in het bos. Een magische plek. We wonen, werken en leven in vrijheid en verbinding en we hebben vreselijk fijne mensen om ons heen. De natuur geeft mij de gelegenheid om me terug te trekken en me op mijn innerlijke proces te richten. Dagelijks wandelen in het bos, voelen waar mijn energie stroomt, Avonden Vol Leven van Rippling bezoeken, zijn met mijn kinderen, betekenisvolle gesprekken voeren, tekenen, schrijven. Op deze manieren kan ik vanuit een hernieuwde verbinding met mezelf weer contact maken met de buitenwereld.

Overlevingsmechanismen (h)erkennen

Toen Rippling op mijn pad kwam, was dat precies wat ik nodig had op dat moment. Er werd opnieuw een puzzelstuk gelegd in mijn leven. Inmiddels draag ik bij aan Rippling vanuit mijn Holacracy expertise. Ik val in als begeleider in democratisch onderwijs en langzaam pak ik weer nieuwe projecten op. Ik wil in het moment kunnen blijven voelen wat klopt en vanuit waar de energie komt; of die zuiver is of vanuit een overlevingsmechanisme komt. Zodat ik niet in dezelfde valkuil stap. Ik ben op zoek naar de juiste vormen waarin ik helemaal met mezelf kan zijn zodat ik in mijn kracht kan staan. Stukje bij beetje kan ik de rijkdom zien van mijn hooggevoeligheid. Ik leer het in te zetten in plaats van mezelf en anderen te veroordelen.

Strijden gebeurde vooral in mezelf, tegen dingen, tegen systemen. Nu wil ik dezelfde dingen als toen, maar vanuit compassie, contact en verbinding met mezelf en de wereld. Ik hoef me niet meer te overschreeuwen en ik hoef me niet meer te bewijzen. Het blijft een uitdaging om te dealen met alle triggers in het dagelijks leven die een bepaalde stressreactie bij mij oproepen, maar ik word steeds vaardiger om dit te doen vanuit rust en verbinding.’

Wat heeft het interview met je gedaan?

Esther

Ik vond het niet makkelijk om mezelf kwetsbaar neer te zetten online. Maar het vertrouwen dat kwetsbaarheid een liefdevolle beweging op gang kan brengen, heeft ervoor gezorgd dat ik mijn zorgen hierover los heb kunnen laten. Daarnaast voel ik me vooral gehoord, gezien en erkend door alle lieve Rippling mensen die betrokken zijn bij het schrijven van dit blog.

Charlotte

Het was fijn om (h)erkend te worden. Ik ben ook andere manieren van ‘strijden’ aan het ontdekken. Mijn activistische hart herkent de innerlijke strijd en ook hoe schadelijk het kan zijn om continu te strijden. Soms voelt de verzachting als passiviteit die ik me vanuit mijn geprivilegieerde positie kan veroorloven. Samenwerken met Esther heeft mij doen inzien dat ik (zelf)oordeel rondom bewust activisme steeds meer mag losgelaten.

Sta je op een vergelijkbaar kruispunt? Lees onze tips over bewust activisme en (zelf)bevrijding

Tips van Esther

• Bezoek een Avond vol leven bij jou in de buurt
• Boek Bezield Leven
• Boek De Vrijheid van de Sudbury Valley School van Daniel Greenberg.
  Op de (Amerikaanse) Sudbury Valley School wordt al zo’n 35 jaar gewerkt zonder rooster, rapporten of klassen. Vrijheid en nieuwsgierigheid als speerpunten: Hoe ziet zo’n school er uit? 
• Boek Sleutel tot zelf-bevrijding van Christiane Beerlandt
.
  Een boek over de rol van psyche en emoties bij het ontstaan én de genezing van ziekten die verder kijkt dan het rationeel-lichamelijke. Christiane Beerlandt toont ons hoe de kiem zich bevindt in de psychologische, emotionele toestand van een persoon op het vlak van onze diepste gevoelens en overtuigingen. Als we dit goed begrijpen dan kunnen we de oorzaak opheffen en dan kan genezing plaatsvinden. 

Tips van Rippling

• Boek Reweaving our Human Fabric van Miki Kashtan.
  
Een boek over een toekomst waarin we alle mensen en levens waarderen en bewegen in een flow van vrijgevigheid. Kasthan beschrijft een wereld waarin het delen van onze gaven en de normale taken van het leven zonder dwang gebeurt, maar vanuit volledige bereidheid. Een wereld waarin het behartigen van de behoeften van iedereen het basisprincipe is. Ze weeft sociale science-fiction verhalen over deze wereld samen met overtuigende non-fictie over hoe daar te geraken. Een boek over volledige zorg voor iedereen. Het leert je anders denken over samenwerken, mensen en systemen. Een must-read voor alle change agents.
• Blog van Miki Kashtan.
• Pathways to Liberation Self-Assessment van Jacob Gotwals, Jack Lehman, Jim Manske en Jori Manske.
  Spreadsheet met stappen tot zelfbevrijding gebaseerd op non-violent communication. Ben je onbewust incompetent, bewust incompetent, bewust competent, of onbewust competent? Hier kun je inzicht verkrijgen in bepaalde skills zoals geduld, eerlijke zelfexpressie, rouwen of aanwezigheid.
• Boek Een ongewoon gesprek met God van Neale Donald Walsch.
  De boodschap van God: de mens moet vooral de schepper van haar eigen leven zijn.
• Boek Leven in de Kanteltijd van Tanja Abbas.
  Een uitnodiging om het transformatieproces ook in jezelf aan te gaan; een ‘Herstory’ over luisteren naar de fluistering van je hart, op pad gaan in het leven en thuiskomen bij jezelf.
• Boek Luna’s Erfenis van Julia Butterfly Hill.
  Een waargebeurd verhaal van een jonge milieuactiviste die ruim twee jaar leeft in de top van een sequoiaboom, genaamd Luna, in Noord-Californië. Ze strijdt tegen de kapmaatschappij om Luna van de kettingzaag te redden. Als ze haar eigen gewelddadigheid richting de medewerkers van de kapmaatschappij ontdekt, verandert alles.
• Boek Active Hope: How to Face the Mess We’re in without Going Crazy van Joanna Macey.
  Hoe kunnen we deze tijd van economische en natuurlijke crises leven aan zonder in wanhoop te verdrinken? Dit boek laat zien hoe we met actieve hoop en een transformatieve mindset het collectieve kantelpunt kunnen bereiken.
• Blog Hooggevoelig? Jij hebt een taak hiero

Deel dit verhaal en jouw ervaring

Is dit interview waardevol rond jouw zoektocht naar voluit leven? Deel het verhaal dan met andere mensen op een kruispunt via de social media knoppen. Ook vinden wij en de geïnterviewde het altijd leuk om te horen wat het verhaal met jou doet. Reageer dus vooral hieronder!