Aukje

‘Mijn burn-out hielp me mijn fundament af te breken en opnieuw op te bouwen’ 

2 DECEMBER 2019
[wtr-time]

Deze maand: Aukje. Ze ging tweeëneenhalf jaar door een burn-out proces. Opbranden gaat over meer dan een te hoge werkdruk. Aukje zag het als een roep om naar binnen te keren. Ze brak haar eigen fundament af en bouwde hem weer op. Ze sloot vrede met haar introversie en ze ontdekte de kracht van eenvoud. Lees hier het verhaal over haar ‘healer’ burnout.

Evaluatiegesprek werd eindgesprek

Ik werkte al een jaar of vijf bij een buitenschoolse opvang, met kinderen van vier en vijf jaar oud. Ik ging naar Amerika voor een training over heling van innerlijk kind trauma. Daar was ik helemaal buiten mijn natuurlijke habitat. Ik ontmoette nieuwe mensen en ik voelde hoe ik de hulpverlener kon zijn die ik wilde zijn. Ik kwam terug naar Nederland vol energie, inspiratie en liefde. De eerste werkdag stond een collega voor me. Alle energie trok uit mijn lijf. Ik voelde heel helder: Ik moet hier niet zijn. Dit is een teken. De volgende dag had ik een evaluatiegesprek. Ik heb er een eindgesprek van gemaakt.

Introvert doet extravert

Het kost mij soms energie om met mensen te zijn. Ik liep heel erg op mijn tenen bij mensen. Voor mij zat er iets onnatuurlijks in sociale situaties. Ik verlangde een bepaalde extraversie van mezelf. Als ik die niet voelde, dan trok ik me terug. En als ik me energiek voelde, dan liet ik mijn sociale zelf naar buiten knallen. Zulke onnatuurlijke energiestoten waren niet vol te houden.

Mensen zeiden: ‘Ik vind je helemaal niet burnout. Ik heb wel eens mensen met burnout gezien, die zaten er heel anders bij’. Het ziet er echt bij iedereen anders uit. Sommige kenmerken zijn hetzelfde, maar vergeet ieders eigenheid niet. Ik geloof dat burn-out een indicatie is van een onnatuurlijk leven. 

‘Healers’ burn-out

Ik zat vooral in een ‘healers’ burn-out, een hulpverleners-moeheid. Ik was continu bezig met datgene zoeken in mij en anderen wat gefixt moet worden. Als ik een training omgaan met hooggevoeligheid doe, dan heb ik er geen last meer van. Als ik mijn werk blijf doen, dan train ik mezelf om met mensen om te kunnen gaan. Als ik dit oplos, dan… Mijn drang om mezelf te verbeteren was sterk aanwezig.

De kracht van eenvoud

Zijn wie ik ben en daar okee mee zijn. Het klinkt zo eenvoudig als ik het zeg. Die acceptatie en niks gaan doen. Lummelen. Heb je wel eens zo’n dag? Dat je iets doet zonder een doel of reden? Onthechten van de neiging om nuttig bezig te zijn is onderdeel van mijn proces geweest. Ook rondom eten had ik die doelen vanwege mijn chronische vermoeidheid: dan weer geen gluten, dan weer 21 dagen geen suiker. Langzaam liet ik al deze ‘moetjes’ en doelen liefdevol gaan. Want veel van wat we doen is bezigheidstherapie. Wat gebeurt er als je stopt met dingen doen? Wanneer je simpelweg bent? En wat doe je met de angst dat je dan niets meer doet?

Ik heb lang gehoopt dat er één vorm was, een spirituele practice, waarmee ik mijn ‘plek’ in de maatschappij kon waarborgen. Een vorm waar ik iets mee kon doen. Zo heb ik me jaren aan Reiki gewijd en hierin als zelfstandige mijn praktijk geopend. Het leek me zo passend om werk te maken van iets wat ik fijn vond en goed kon. Om aan mezelf te werken en dat als product door te verkopen. Maar de druk die ik voelde op mijn natuurlijke kwaliteiten die voor mijn inkomsten en geluk moesten zorgen was onnatuurlijk.  

Tegenwoordig is er zoveel. Een tantra cursus hier, een yoga retreat daar. En dan kom je weer thuis en dan is de echte vraag: hoe houd je dit vol in je dagelijkse leven? Soms lijkt het alsof we naast een werk cv ook een spiritueel cv aan het opbouwen zijn. Het aanbod is prachtig, maar zo veel waarde hechten aan de vorm, de manier waarop, voelt als overleven. De kracht van eenvoud is waardevol voor mij. Het blijft een oefening om simpelweg te zijn in een (kapitalistische) samenleving die zoveel waarde hecht aan doen. Alsof stil zitten met een kaarsje niet ook waardevol is. Alsof mijn introverte kant me minder geliefd maakt. Alsof mensen minder van me houden als ik minder doe.

Afbraak en wederopbouw

Het begint allemaal bij een fundament dat past bij onze natuurlijke staat van zijn. Ik had mijn fundament nagebouwd en dat zorgde ervoor dat ik niet helder had wat van mij was en wat niet. Mijn waarheden waren helemaal niet gegroeid vanuit vruchtbare, eigen grond. Ik heb een grote schoonmaak gehouden door te stoppen met werken en naar binnen te keren. Ik zocht de stilte op en verminderde hiermee de hoeveelheid externe invloeden. Zo kon mijn natuurlijke fundament groeien. Als je niets doet, ontstaat er een hoop. Ik herzag mijn beeld rondom introversie en extraversie, maar ook rondom spiritualiteit, huwelijk en relatie. Ik moest een soort van dood gaan, zodat ik herboren kon worden.  

Lopend buffet zonder buikpijn 

Verjaardagen zijn voor mij altijd lastig geweest. Ik ben aan het spelen met mijn grenzen (h)erkennen en uitspreken. Waar zeg ik ‘ja’ tegen als ik ‘nee’ zeg tegen een ander of bepaalde situaties? Dit jaar wilde ik heel graag mijn verjaardag vieren met de belangrijkste persoon in mijn leven. Ik heb er voor gekozen om de hele dag met mezelf door te brengen. Ik communiceerde met mijn familie dat ik geen verjaardag met anderen vierde dit jaar. Eigenlijk heel simpel. Maar voor mij was het open communiceren hiervan een voorbeeld van mezelf eren. Van ‘ja’ zeggen tegen mezelf. Ik heb post ontvangen, een pannenkoek gebakken met een kaarsje erin buiten in de nazomerzon opgegeten. Ik ben naar het bos geweest en ik heb mezelf mee uit eten genomen. Op deze manier had ik nooit eerder ‘ja’ gezegd tegen mezelf. 

Wat ik heb mogen leren in deze burn-out periode is dat ik de tijd mag nemen. Ik ga stap voor stap en blijf open voor wat er komt. Ik wil de sprint-modus vermijden. Ik kan nu heel goed lummelen en alleen zijn. Ik gedij bij rust. Voor sommige mensen zal dit heel saai zijn, maar voor mij klopt het nu. Ik zie het leven voor me als een lopend buffet waar je alles kunt pakken. Als ik te veel eet, krijg ik buikpijn en kan ik er niet van genieten. Ik eet nu iets, en als het genoeg is, dan stap ik weg van het buffet. We zijn zo erg bezig met ons leven invullen, met onszelf vullen en de tijd opvullen. ‘Hoe gaat het?’ ‘Ja goed, druk…’. Ik wil vullen vervangen door voeden. Ik wil gevoed zijn.

Dagelijkse voedende momenten 

‘Overgave’, ‘vertrouwen’, ‘zijn’… Allemaal hele mooie woorden, maar best wel een oefening. Sinds mijn burn-out zijn zelfacceptatie en zelfzorg een groter onderdeel van mijn leven geworden. Een goede maaltijd eten, een nummer met een liefdesfrequentie opzetten, een lange douche nemen. Dat deed ik hiervoor niet, dat zat niet in mijn systeem. Toen zat ik nog in het verbeter-mezelf-mechanisme: ik moet drie weken yoga doen en daarna voel ik me hopelijk beter. Nee. Het gaat om de dagelijkse voedende momenten, hoe klein ze ook zijn. ​

Wat heeft het interview met je gedaan?

Aukje

Het heeft een gevoel van trots in mijn aangewakkerd. Ik voel me trots op mezelf nu ik zie waar ik sta en waar ik vandaan kom. Tijdens het proces kon ik mezelf terug ‘voelen’ en voelde ik compassie en verdriet: Goh vrouw, dat was niet niks. Een waardevolle terugblik. En me op deze manier uitspreken, gehoord worden en het delen draagt voor mij bij aan een innerlijke afronding. Het is goed. En daar ben ik dankbaar voor. Ook heb ik ervaren dat ik echt me beter voel en toch ook nog een weg te gaan heb. Die zelfacceptatie doet me goed en geeft rust. Ik hoef niet verder te zijn dan waar ik nu ben. Voluit leven kan en mag stap voor stap.

Charlotte

Het gesprek met Aukje heeft mij laten zien waar er nog een neiging tot zelfverbetering en fixen zit in mezelf. Haar woorden herinneren me eraan dat ik eerlijk mag voelen vanuit welke plek een verlangen tot iets nieuws komt. Of die drang tot verandering vanuit rigiditeit of zelfzorg komt. Ik vond het waanzinnig mooi om Aukje zo open en eerlijk te horen delen over zichzelf en waar ze vandaan komt. En om haar liefdevol naar zichzelf te horen terugblikken. Wat een rijkdom.

Sta je op een vergelijkbaar kruispunt? Lees onze tips over werk en zelfliefde.

Tips van Aukje

• Boek De herontdekking van het lichaam van Bregje Hofstede.
  Waarom voel je ik vervreemd van je lichaam? Hoe heeft die breuk tussen lichaam en geest kunnen ontstaan? En hoe speelde die mee in de burn-out die Bregje op haar 24e kreeg?
• Boek De weg van rust van Jeff Foster.
  ‘Als je je voortdurend goed wil voelen, dan kun je het ontwaken wel vergeten.’ Dit boek laat je opnieuw ontdekken dat je volmaakt bent in je onvolmaaktheid. Stop met het streven naar geluk, stop met het angstvallig vermijden van ongeluk en ontdek dat er een veel diepere vorm van geluk bestaat. Er is niets mis met jou zoals je nu bent; je bent fantastisch in je menszijn.
• Artikel Ben jij misschien een omasoep type?
• Eer je natuurlijke ritme: volg bijvoorbeeld een tijdje jouw energie en patronen met de energie van de seizoenen, je maandcyclus, de maanstanden of jouw dagritme.
• Deze vragen voor zelfonderzoek: Wat is mijn relatie met mijzelf? Wat is mijn relatie met het nu? Wat is mijn relatie met het leven?
• Vind dagelijks kleine momentjes om jezelf aandacht te geven. Houd het simpel. ‘Deep breaths are like little love notes to your body.’

Tips van Rippling

• Bezoek een Avond Vol Leven bij jou in de buurt.
• Boek The Lazy Guru’s Guide To Life van Laurence Shorter.
  Bereik meer door minder te doen. Een boekje met mooie illustraties die lezers aanmoedigt hun innerlijke goeroe te omarmen en om de stress en angst van de moderne wereld los te laten.
• Boek De Stem Van Je Lichaam van Peter A. Levine.
  Levine gaat dieper in op de effecten van een trauma op het menselijk lichaam, het brein en de psyche. Hij toont aan dat een trauma geen ziekte of afwijking is, maar een opgelopen verwonding als gevolg van angst, hulpeloosheid en verlies. Deze wond heeft aandacht nodig; de kracht van compassie staat centraal bij traumaverwerking. Door te luisteren naar het eigen lichaam stel je dit in staat de geblokkeerde energie los te laten en deze compassie te voelen. Op dat moment kan het genezingsproces beginnen. 
• Boek Altijd Scherp van  Jim Loehr en Tony Schwartz.
  De meeste mensen zijn meer bezig met het managen van hun tijd dan met het managen van hun energie. Maar wat heb je aan een uur extra werktijd als je aan het eind van de dag niet meer vooruit te branden bent? En wat heb je aan een snelle carrière als je halverwege opgebrand raakt? Dé klassieker over hoe je slim kunt omgaan met je energie. 
• Artikel Holistisch huisarts signaleert nieuwe burn-out golf: spiritualiteit als antidepressiva? van Juriaan Galavazi op Holistik.
  Galavazi, holistisch huisarts en coach, legt uit waarom het zo belangrijk is jezelf te leren dragen bij ongemakkelijke gevoelens. Om je onverdeelde aandacht te geven aan twijfel, onzekerheid, pij en verdriet. Zónder meteen in actie te komen met behulp van yoga, meditatie of mindfulness oefeningen…

Deel dit verhaal en jouw ervaring

Is dit interview waardevol rond jouw zoektocht naar voluit leven? Deel het verhaal dan met andere mensen op een kruispunt via de social media knoppen. Ook vinden wij en de geïnterviewde het altijd leuk om te horen wat het verhaal met jou doet. Reageer dus vooral hieronder!